Er komt een vrouw bij de hemelpoort

Deze tekst werd vandaag voorgelezen tijdens het afscheid van mijn moeder, en ik vond deze zó passend bij hoe ik in het leven sta... het raakt mijn hart.

Ik deel het graag met je, en hoop dat ook jij hieruit troost put wanneer jij een dierbare hebt verloren. 

Er kwam eens een vrouw door de tunnel van de dood bij de hemelpoort aan.

Vond je het leuk op aarde? Vroeg een gedaante.

Tja, wat zal ik zeggen, zei de vrouw, ik heb genoten, maar ook veel en diep verdriet gehad.

Dat is de achterkant van het geluk, zei het wezen, waar de zon is, is ook schaduw.

Maar hoe vond je het alles bij elkaar, ben je tevreden?

De vrouw dacht erover na.

Ze keek terug op haar leven en opeens zag ze hoe alles in elkaar paste, hoe alles met elkaar te maken had en niets voor niets was geweest. Zelfs niet de vervelende dingen.

Ze begon te stralen en zei: nu ik er zo op terug kijk, was het eigenlijk fantastisch!

Intussen werd ze lichter en doorzichtiger en ook haar stem klonk vrolijker.

Ik heb een enorme groei meegemaakt, kreeg een man, kinderen, buren en vriendinnen en al zeg ik het zelf, ik ben een stuk wijzer geworden. Ik voel me een rijk mens, ik kom hier niet met een berg centen, maar wel met veel bagage, al kun je die niet zien.

Tevreden keek de vrouw nog eens achterom.

Dus nu wil je wel binnen?

De vrouw aarzelde. Ik vond het heel erg dat ik van de aarde weg moest, denk eens wat ik allemaal achterliet. Is er nog een weg terug?

Nee, klonk het vriendelijk maar beslist, er is geen weg terug, maar het valt hierbinnen erg mee. Je zult je zeker thuis voelen. Je komt er veel bekenden tegen en er is werk aan de winkel.

Werk? vroeg de vrouw verschrikt, ik dacht dat ik eeuwig mocht rusten?

Dat denken ze allemaal, maar er is nog veel te doen.

Je hebt nu zoveel ervaring opgedaan op de aarde en daar komt nog bij dat je nu snapt hoe alles in elkaar zit. Je zou ze daar op aarde goed van dienst kunnen zijn. Het leuke van het hemelse werk is dat je er niet moe van wordt, in tegendeel, je krijgt steeds meer energie.

Maar hoe kan ik helpen als er geen weg terug is?

Nou, kijk maar eens.

Toen zag de vrouw duizenden lijntjes lopen naar de aarde, of eigenlijk beter gezegd: stralen.

Dit is het netwerk van de goede ingevingen, zo spraak de gedaante plechtig. Daarmee kun je wijze gedachten, goede herinneringen en opbeurende boodschappen naar de aarde sturen.

Maar ik ben toch geen engel! riep de vrouw verbaasd.

Nog niet, maar daarom hoef je nog niet stil te zitten!

Goh, te gek voor woorden! kon de vrouw alleen maar uitbrengen.

Ze was nu bijna transparant, maar met hemelse ogen was zij wel degelijk te zien.

Toen liet de gedaante haar binnen… 

bron: onbekend